Praca komornika sądowego w Polsce jest ściśle regulowana przez szereg aktów prawnych, które określają zarówno zasady funkcjonowania zawodu, jak i procedury związane z egzekucją sądową. Poniżej wymienione zostały regulacje prawne, które stanowią podstawę działalności komorników sądowych w Polsce.
Ustawa o komornikach sądowych
Podstawowym aktem prawnym regulującym status i działalność komorników jest Ustawa z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych. Określa ona komornika jako funkcjonariusza publicznego, precyzuje jego prawa i obowiązki oraz zakres działań. Ustawa ta reguluje również zasady naboru do zawodu, funkcjonowanie samorządu komorniczego oraz nadzór nad działalnością komorników, zapewniając przejrzystość i zgodność z prawem ich pracy.
Ustawa reguluje szeroki zakres zadań komornika, obejmujący prowadzenie egzekucji sądowej, w tym zajmowanie wynagrodzenia czy nieruchomości, doręczanie pism sądowych, sporządzanie protokołów stanu faktycznego takich jak opis majątku, zabezpieczenie spadku oraz nadzór nad licytacjami komorniczymi. Wierzyciel otrzymuje prawo wyboru komornika w granicach obszaru apelacji, na przykład sądu apelacyjnego w Bydgoszczy, przy czym komornik działa na określonym terenie zwanym rewirem komorniczym, zwykle przypisanym do sądu rejonowego. Komornicy podlegają nadzorowi Ministra Sprawiedliwości i działają w ramach Krajowej Izby Komorniczej. W praktyce oznacza to, że jeśli sąd nakaże spłatę długu, komornik może zająć konto bankowe dłużnika lub zorganizować licytację jego samochodu. Ustawa obowiązuje od 2018 roku z kolejnymi poprawkami, między innymi z 2019 roku dotyczącymi doręczeń. Aktualny tekst jednolity został opublikowany w Dz.U. 2024 poz. 1458.
Ustawa o kosztach komorniczych
Kwestie finansowe związane z działalnością komorników reguluje Ustawa z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych. Akt ten szczegółowo określa zasady pobierania opłat egzekucyjnych od dłużników oraz wydatki ponoszone w trakcie postępowania egzekucyjnego. Przepisy te mają na celu zapewnienie transparentności w rozliczeniach finansowych związanych z egzekucją wierzytelności przez komornika sądowego.
Kodeks postępowania cywilnego
Kluczowym aktem w zakresie procedur egzekucyjnych jest Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (KPC). Kodeks ten szczegółowo określa zasady i tryb prowadzenia postępowania egzekucyjnego, w tym rodzaje egzekucji, takie jak egzekucja z ruchomości, nieruchomości, wynagrodzenia za pracę czy rachunków bankowych. KPC definiuje również uprawnienia i obowiązki komornika jako organu egzekucyjnego, stanowiąc fundament dla skutecznego wykonywania obowiązków.
Kodeks przyznaje komornikowi szerokie uprawnienia, w tym możliwość żądania informacji od banków lub urzędów w celu ustalenia majątku dłużnika. Reguluje także procedury składania skarg na komornika w przypadku błędów popełnionych podczas wykonywania czynności, takich jak nieprawidłowości w licytacji. KPC określa również zasady doręczania pism sądowych przez komorników w sytuacjach, gdy poczta nie może tego wykonać. Ważnym aspektem jest ochrona dłużników – na przykład w przypadku niespłacania kredytu komornik może zająć wynagrodzenie dłużnika, ale tylko do kwoty, która nie pozbawi go podstawowych środków na życie. Kodeks jest regularnie nowelizowany aby dostosować go do zmieniających się potrzeb, ostatnio w 2024 roku wprowadzono zmiany dotyczące między innymi doręczeń elektronicznych oraz egzekucji transgranicznej w Unii Europejskiej.
Inne regulacje
Oprócz wymienionych aktów, komornicy są zobowiązani do przestrzegania przepisów zawartych w innych ustawach, które mają bezpośredni wpływ na wykonywanie egzekucji. Z Kodeksu cywilnego szczególnie istotne są przepisy dotyczące odpowiedzialności majątkowej małżonków, które określają, z jakiego majątku można egzekwować zobowiązania – czy tylko z majątku osobistego dłużnika, czy także z majątku wspólnego małżeńskiego. Kodeks rodzinny i opiekuńczy reguluje kwestie alimentów, ich wysokości oraz zasad egzekucji zobowiązań alimentacyjnych, które mają szczególny priorytet w postępowaniu egzekucyjnym. Prawo o ustroju sądów powszechnych określa organizację i kompetencje sądów, w tym zasady nadzoru nad komornikami oraz procedury odwoławcze. Te regulacje uzupełniają ramy prawne, w których funkcjonują komornicy, zapewniając kompleksowe podejście do różnorodnych sytuacji prawnych występujących w praktyce egzekucyjnej.
Podsumowując, praca komornika sądowego opiera się na trzech filarach: Ustawie o komornikach sądowych, Ustawie o kosztach komorniczych oraz Kodeksie postępowania cywilnego, które razem tworzą spójny system regulacji.

Niniejsza strona ma charakter informacyjny i nie stanowi reklamy działalności prowadzonej przez komornika